Czy jest jakaś zasada, która określa, jaki odstęp dajemy przy zapisie inicjałów imion i nazwiska?

Przykład — Józef Ignacy Kraszewski
Możliwe odpowiedzi:
a) J.I.Kraszewski
b) J.I. Kraszewski
c) J. I. Kraszewski
d) J.*I.#Kraszewski,
gdzie * to spacja ćwierćfiretowa,
a # to twarda spacja.
e) inne?

Dzień dobry!

Mam pytanie odnośnie wyrazu piszczyk. W mojej rodzinie w ten sposób mówi się na pisklę gołębia. Jednakże nigdy nie spotkałem się, aby ktokolwiek spoza mojej rodziny używał tego słowa, a internet zdaje się go zupełnie nie znać. Chciałbym się spytać, czy taki wyraz w ogóle funkcjonuje gdziekolwiek w Polsce, czy jest wynalazkiem tylko mojej rodziny? A także: czy jest jakoś spokrewniony z popularnym nazwiskiem Piszczek? Dodam, że jestem z Mazowsza.

Pozdrawiam

Moje pytanie dotyczy słowa pozycjonowanie. Czy odnosi się ono tylko do umiejscowienia podmiotu w danym miejscu w przestrzeni, czy jego zastosowanie jest prawidłowe także w odniesieniu do ustawienia danej rzeczy w konkretny sposób (w konkretnej pozycji)? Czy jest jakaś uniwersalna definicja słowa pozycjonowanie, która dawałaby odpowiedź na to pytanie?

Dziękuję i pozdrawiam
Jakub

Szanowni Państwo, chciałbym zapytać o różnicę między słowami premiera i prapremiera. Słownik języka polskiego nie daje mi odpowiedzi na to pytanie, bo oba te słowa oznaczają pierwsze publiczne pokazanie utworu, filmu. Jaka jest zatem różnica między nimi? Z uszanowaniem stały czytelnik

Adam Wolański w Edycji tekstów (s. 93) podaje odmianę: Charlie, Charlie’ego, Charlie’emu, z Charlie’m. Reguła [248] Wielkiego słownika ortograficznego PWN każe jednak nazwy osobowe na -i, -ie zapisywać bez apostrofu (zob. np. hasło Chaplin: Charliego, Charliemu, z Charliem); podobnie w Wielkim słowniku poprawnej polszczyzny PWN (s.v. Charlie). Który wariant jest Państwa zdaniem lepszy?

Z czego wynika problem z formą iście utworzoną od czasownika iść? Argumenty za:
– odnotowana przez Doroszewskiego;
– w tejże postaci „oczywista” w przypadkach z przedrostkami (przyjście, wejście, dojście itd.; zmiana i w j jak dla idę – przyjdę, wejdę);
– jest i potrzebna, i używana (fraza iścia do daje w Google 6880 trafień).
A jakie argumenty decydują o niechęci słownikarzy do tej formy?

Szanowni Państwo,
mam sporo niepewności co do obecności przecinka przed że:
Nie, żeby coś, ale… ,
Nie, że nie chce, tylko że nie może,
Mówimy, że coś jest jakieś, a nie, że jakieś inne,
Coś mu powiem. Na przykład, że to i owo,
Pewnie, że…,
Oczywiście, że…,
Jasne, że… .
Wydaje mi się, że wszędzie powinno być właśnie tak, jak napisałem, ale chciałbym się upewnić. W trzech ostatnich przykładach chodzi o sytuację, gdy tak się rozpoczyna zdanie.
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Znalazłem zdanie: „Użytkownik (…) przemieszcza się po stronach programu w wybranej przez niego kolejności”. Czy nie powinno się użyć tu zaimka siebie? Zajrzałem do NSPP. Nie daje on jednoznacznej odpowiedzi. Znalazłem tam dwa przykłady: „Oskarżony przedstawił kłamliwą, wygodną dla siebie (nie: dla niego) wersję wydarzeń”, „Usłyszał bardzo pochlebną dla siebie (lub: dla niego) opinię”.
Autorzy podają różne rozwiązania. Czy cytowane zdanie jest poprawne? Czy reguły proponowane przez słownik są spójne?

Szanowni Państwo,
jaka jest zasada tworzenia przymiotników od nazwisk, tzn. kiedy dokładnie używa się końcówki -owski, a kiedy -ański? Szczególnie interesują mnie przymiotniki pochodzące od nazwisk typu: Derrida (spotkałam się z formami Derridowski i Derridiański), Rilke (Rilkeański?) czy de Saussure (tu jest problem głównie z de – widziałam w różnych tekstach i de Saussure’owski, i Saussure’owski, ale także i Saussuriański).
Z góry dziękuję za odpowiedź.
Z wyrazami szacunku

Dzień dobry,
moje pytanie dotyczy skrótu PS. W słowniku ortograficznym znalazłam wyjaśnienie pisowni wielkimi literami i bez kropek. Natomiast w poradni zamieszczono informację, że kropki jednak można stawiać. Jestem polonistką i jednoznaczna odpowiedź jest dla mnie b. ważna, szczególnie w czasach, kiedy o wynikach decydują głównie wszechobecne punkty.
Pozdrawiam
Bogna Sikorowska